με στόχο την καρδιά ........

Αυτό το γράμμα είναι γραμμένο απο ένα υπέροχο πλάσμα , μια καθηγήτρια του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου που για καλή μου τύχη έτυχε νάναι καθηγήρια και στις τρεις κόρες μου !!!!

Στην αρχή δεν υπήρχαν λόγια ... μόνο δάκρυα , οργή  και θλίψη . Για το γεγονός που συντάραξε όλους μας μιλάω , το θάνατο , τη δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Αλέξανδρου . Η μοίρα το έφερε να συναντήσω αυτό το γλυκύτατο πλάσμα σε μια τρυφερή ηλικία και να μοιραστώ μαζί του στιγμές όμορφες , δύσκολες , χαρούμενες , αληθινές . Να δω το χαμόγελο του ,να αφουγκραστώ την καρδιά του .Εκέινη που ο ειδικός φρουρός έβαλε στόχο  εκτελώντας με ψυχραιμέια και ακρίβεια ... Αν γράφω αυτές τις γραμμές το κάνω γιατί αισθάνομαι όχι μόνο σε εκείνον μα και σε όλους τους μαθητές μου , μαζί με μια μεγάλη συγνώμη ......

Συγνώμη καλέ μου Αλέξανδρε για όλες εκείνες τις φορές που σε μαλωσα γιατί δεν έγραφες σωστά το "π" , συγνώμη γιατί τόσο σε πίεσα να έχεις ένα καθαρό και τακτοποιημένο τετράδιο , συγνώμη για όλες τις στιγμές που θέλοντας να σου περάσω την γνώση ήμουν αυστηρή και ανυποχώρητη , που στόχευα τόσο πολύ στο - έτσι και αλλιώς έξυπνο - μυαλουδάκι σου , συγνώμη για εκείνες τις φορές που η καρδιά σου και ότι αυτή πολύτιμο κουβαλούσε περνούσε σε δευτερη μοίρα μπροστά στον απόλυτο στόχο .. " να μάθεις σωστά "

Συγνώμη για τα τρυφερά και τόσο μα  τόσο καλότυχα παραμύθια που σου διάβαζα , εκέινα που δεν είχαν δράκους και καούς λύκους να παραμονεύουν . Συγνώμη που δεν σου είθπα την αλήθεια για τον κόσμο που σε περιμένει , το βίαιο , τον άδικο , τον παράλογο ..... Συγνώμη που δεν σε προετοίμασα . Αν ήξερες μπορεί τον κακό λύκο  να τον καταλάβαινες και νβα φυλαγόσουν .....

Συγνώμη παιδί μου , κάθε μαθητή και μαθήτρια μου για όλες εκέινες τις άχαρες στιγμές που το μυαλό γίνεται αποκλειστικός στόχος , που οι παλμοί της καρδιάς , η επαφή , το συναίσθημα ατονούν και χάνονται μέσα στο ισοπεδωτικό χωνευτήρι του εκπαιδευτικού μας συστήματος . Συγνώμη που σε βομβαρδίζω με θεωρίες και λόγια όταν στην πράξη τίποτα δεν κάνω για να φτιάξω την κοινωνία μας καλλίτερη , ωστές να έχω να σου παραδώσω ένα κομματάκι ελπίδας , εκέινης της ελπίδας που  βρίσκω στο βλεμω σου όταν τολ΄μω να σε κοιτάξω κατάματα .

Αυτής της ελπίδας το φως  - που στις μέρες μας φαντάζει λιγοστό , είνια η αλήθεια - κράτα το φυλαχτό και μην το σπαταλάς ανώφελα . 'αναψε μια μικρή φωτιά και ζεστανε τον παγωμένο απο την βία , την οργή και την θλίψη κόσμο μας . Μην αφήνεις το σκοτάδι  να μας πνίξει . Τούτες τις μέρες που ΄'ερχονται , τις γιορτνές  , ψάξε να βρεις την αληθινή χαρά μέσα σου , εκέινη που πηγάζει απο την αγάπη , την συντροφικότητα , το μοίραμα και μην υποκύψεις στις σειρήνες της χαλαμσ΄'ενης απο το χρήμα κοινωνίας μας . Κάνε δώρο στους γύρω σου αυτήν την αλήθεια της ψυχής σου , μήπως και ο κόσμος ζεστάνει λίγο , μήπως αποκτήσει λίγη ανθρωπιά ......

Κι εγώ ένα πράγμα σου υπόσχομαι ... πως θα προσπαθώ απο  δω και πέρα  να βάζω πρώτα απο όλα στόχο την καρδιά , την τρυφερή και ανήσυχη εφηβική σου καρδιά .......

                                                                                                          Β.Χ.

Το κρατάω τώρα δυο χρόνια  , το διαβάζω , το ξαναδιαβάζω , σκεφτομαι και τα δικά μου λάθη .......... Σήμερα αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας .....,